Waardevolle Kerst – Prullaria

Laat ik, Annette Schalbroeck-Gouma, je meenemen. We gaan terug in de tijd, naar het jaar 1961 (62 jaar geleden). Waar 2 jongetjes, 10 en 8 jaar oud, met natte, gewassen haartjes met smart zaten te wachten op het cadeautje dat ze zouden krijgen van hun ouders.

Het jongetje van 8 jaar, is mijn vader. Met kerst krijgen hij en zijn broer altijd een cadeautje van hun ouders.

Het kerst-ornamentje.

Dit keer was het een kabouter. Een kabouter gemaakt van een dennenappel met een trompetje gemaakt van een pijpenrager, in zijn mond. Ernaast een kaarsje met een bol buikje en een spitse punt.

Hij vindt het zo’n leuk dingetje en zo grappig, dat mijn vader daar heel zuinig op is. Mijn vader hield niet van kaarsen, teveel brandgevaar vond hij, dus het kaarsje naast de kabouter mocht niet branden.

Herinneringen koesteren

Ieder jaar met kerst komt het leuke kaboutertje met trompetje en kaarsje tevoorschijn. Toen ik een klein meisje was, werd hij altijd hoog weggezet, zodat ik er niet bij kom en het ook niet per ongeluk kapot kon maken.

De kabouter werd op een tafeltje gezet toen ik ouder was en mij werd op het hart gedrukt dat ik er niet aan mocht komen en al helemaal niet het kaarsje mocht aansteken. Ook toen mijn zoon klein was, mocht hij er wel naar kijken, maar alleen met zijn handjes op de rug.

Door de jaren heen, vergeelde het kaarsje en werd het smoezelig. Ik weet nog goed dat mijn ouders opzoek zijn geweest naar een nieuw kaarsje, die er hetzelfde uitzag. Zonder succes helaas. Een kaarsje van die leeftijd en met die specifieke vorm, werd niet meer gemaakt.

Toen heeft mijn moeder het kaarsje heel voorzichtig, met zachte zeep, schoongemaakt. Dat werkte. Het kaarsje zag er weer haast als nieuw uit.

 Mijn papa verzamelde kerstspullen

Twee maanden na het overlijden van mijn vader, gingen de kerstspullen bij mijn moeder door onze handen. We hebben samen hard moeten lachen over al de kerstspullen die mijn vader altijd kocht. Zoals om het gehele mini dennenbos wat hij had aangekocht, want: “Die boompjes staan zo leuk bij het kerstdorpje en je kan er beter teveel hebben dan te weinig.” Het waren wel 35 boompjes in alle vormen en maten, als het er niet meer waren.

Het werd wel even een momentje voor ons beiden toen het kaboutertje met de trompet en de bolle kaars tevoorschijn kwam. We wisten hoe belangrijk dit kerst-ornamentje voor hem is geweest en hoe zuinig hij erop was.

Waar zetten we het kaboutertje neer?

Het is bijna kerst. Vorige week kwamen de kerstspullen bij mijn moeder uit de kelder weer naar boven  Als eerste zocht ik de kabouter op. Gevonden!! Met een glimlach op mijn gezicht zeg ik net als mijn vader: “Voorzichtig! En het kaarsje mag niet branden!”

Mijn moeder heeft een klein tafeltje met de foto van mijn vader met ernaast een klein vaasje met bloemen. Daar wordt het kaboutertje met de trompet en kaars voor gezet.